"Prawdziwy Presa
Canario był i jest w rękach tych anonimowych ludzi, którzy mają
Presy ponieważ je lubią, hodują je ponieważ je kochają. W ich rękach są
najlepsze Presy. "Fani" Presy stosują w hodowli i selekcji ich psów te
same metody, które stosują w hodowli kóz. A kozy mają jedne z lepszych
na świecie. Według nich jeśli samiec Presy posiada cechy które według
nich powinna posiadać dobra Presa to wtedy krzyżują go z suką, która w
mniejszym lub w większym stopniu ma podobne cechy. I tak generacja po
generacji"
Manuel Curtó "Irema Curtó"
Co
dał Majorero?
Presa Canario, których cechy są najbardziej zbliżone do
wzorca mają w swoich żyłach domieszkę krwi Perro de Ganado Majorero (Majorero
Cattle dog). Presa Canario i Majorero zamieszkiwały wyspy od stuleci,
dochodziło więc do krzyżowania się tych ras. Stary Presa Canario wyginą
jednak prawdopodobnie na początkach XX wieku w wyniku krzyżowania z
innymi rasami. Majorero obecnie również grozi wyginięcie, ale to one
mają najwięcej wspólnego z tymi presami sprzed lat, mają najwięcej
typowych dla nich cech i bez nich rekonstrukcja dzisiejszego prsa
canario nie byłaby taką. Mówi nawet o tym standard rasy. Majorero
pozostawił po sobie niesamowity charakter u dzisiejszych Presa Canario.
Te psy w których żyłach płynie jego krew są zazwyczaj tymi, które
odznaczają się głębokim i mocnym głosem (choć nie szczekają dużo) i tymi
które są odważne i nieugięte w obronie i w ataku chociaż nigdy nie były
w tym celu trenowane. Domieszka krwi Majorero jest właśnie tym co różni
psy z Teneryfy i Gran Canari.
Pierwsze psy, które służyły do pilnowania żywego
inwentarza zostały sprowadzone na Fuerteventurę z Hiszpanii przez franko-
hiszpan, wraz z bydłem w roku 1404 i istnieje wiele historycznych
dowodów na poparcie tej tezey. Już od samego początku czyli od
pierwszych lat kolonizacji wspomina się o "perros de ganado" (psy
pilnujące żywego inwentarza), "perros de presa" (psy chwytające), "perros
perdigueros" i "perros de caza" (psy myśliwskie). Logicznym jest więc że
te psy Hiszpańskiego pochodzenia z czasem, przez izolację i krzyżówki
ze starymi psami presa, istniejącymi na Fuertewenturze od czasów podboju
przekształciły się w formę którą znamy dzisiaj: Perro de Ganado Majorero.
Perro Majorero przez prawie 600 lat był niezastąpionym pomocnikiem
farmerów i hodowców bydła. Był to pies do wszystkiego: towarzysz, stróż
domu, własności i bydła.
Jaki jest Majorero? Tradycyjnie na wyspach był używany do
pilnowania prowadzonego bydła i kóz, a także do pilnowania domostwa i
farmy. Jest to pies dość aktywny (ale zbalansowany) i zawsze żywo
zainteresowany tym co dzieje się wokół niego. Jest bardzo poważny i ma
jedynie kilku wybranych przyjaciół. Ze względu na jego porywczy
charakter w przeszłości był wykorzystywany do walk i bardzo często był
krzyżowany z psami "presa". Jest bardzo oddany swojemu panu, czasami
potrafi się zdystansować, lubi towarzystwo dzieci, które chroni i
toleruje ich "brutalne" traktowanie. Nie akceptuje uległości, kar ani
poniżania. Dla obcych może być bardzo niebezpieczny. Jest to pies
absolutnie pewny siebie. Nie ma w nim nic zbędnego.
Jak wygląda? Jest to pies o budowie mesomorficznej,
średnich rozmiarów (psy: 62-67cm wysokości w kłębie, suki: 56-62cm w
kłębie; przeciętna waga psa to 40kg a suki 34kg), trochę nieokrzesany i
o prymitywnym wyglądzie, na który wpływ wywarła raczej sama natura, a
nie człowiek. Jego czaszka jest szeroka, stop delikatnie zaznaczony.
Ostry i krótki pysk. Proporcje czaszki wyrażają się jak 6 do 4. Fafle
dobrze przylegające nigdy wiszące i dobrze pigmentowane na czarno.
Bardzo dobrze rozwinięte zęby, nie ma nawet najmniejszych braków, zgryz
nożycowy - prognatyzm jest poważną wadą. Wszystkie osobniki mają
podwójny podbródek. Oczy są ciemne, ale akceptuje się również oczy
koloru kasztanowego i bursztynowego. Uszy średniej wielkości, wysoko
osadzone i wyraźnie wiszące. W żadnym wypadku nie mogą być podniesione -
jest to oznaka domieszki innej rasy. Gdy pies jest zainteresowany jego
uszy odchylają się do tyłu. Tułów jest silny, szeroki; klatka piersiowa
wydatna. Brzuch podkasany. Ogon wysoko osadzony. Zazwyczaj kopiowany w
trzeciej części długości. Ogon niekopiowany zazwyczaj jest zakręcony,
zawsze w ruchu (uniesiony) i to jest powód dla którego ci którzy nie
znają tych psów są zakłopotani gdy widzą je tak szczęśliwe, gdyż może
być zupełnie inaczej. To samo dzieje się gdy zbliża się on do innego psa
lub gdy inny pies zbliża się do niego a on jest gotowy do ataku. Obcy
nigdy nie mogą ufać Majorero, który spogląda na nich z uwagą i
intensywnie rusz ogonem.
Majorero występuje w trzech odmianach barwnych:
pręgowanej, szarej od piaskowego do wilczastego i czarnej z pręgowaniem
w okolicach ogona. Osobniki czarne i pręgowane wykazuja zazwyczaj białe
łatki na stopach (zwane calzados), na głowie od spodu pyska aż po klatkę
piersiową i czasami na spodzie brzucha.Te pierwsze nazywa się carbatos,
a białą obwódkę wokół szyji nazywa się accolarados. Są również takie,
które posiadają płomień od fafli aż po czoło a czasem aż po kark. Sierść
jest średnio długa z podszerstkiem. Zbyt długie lub zbyt krótkie włosy
są oznaką domieszki. Na ogonie jest zazwyczaj dłuższa. Tradycja by
kopiować psom ogony wiąże się z tym, że większość osobników dodatkowo
zakręca ogon lub nosi go haczykowato a to uważane jest za brzydkie.
Skóra musi być gruba i luźna szczególnie na grzbiecie i karku.
Czytając ten krótki opis mamy obraz wspaniałego psa bez,
którego rekonstrukcja Presa Canario byłaby bardzo trudna, a szczerze
mówiąc wręcz niemożliwa.
Presa Canario, które wywodzą się z Teneryfy zazwyczaj nie
mają nic wspólnego z tymi z Gran Canari w których żyłach płynie krew
majorero. Te z Tenryfy były rekonstruowane zazwyczaj przez krzyżówki z
dogiem niemieckim, bullmastifem i bulldogiem i jeśli przeanalizujemy ich
drzewa genealogiczne nie znajdziemy w nich (oczywiście są wyjątki)
Ganado Majorero.
Dlaczego tak dużo psów z Teneryfy? Dlatego iż właśnie na
Teneryfie swoją siedzibę ma Club Español del Presa Canario (a w zasadzie
już Club Español del Dogo Canario), a przewodniczący tego właśnie klubu
od lat wybierany jest spośród hodowców z Teneryfy przez co doszło do
stworzenia organizacji, która nie dopuszcza w swoje kręgi nikogo o
innych poglądach. Oficjalny klub ignoruje fakt występowania na Gran
Canarii najlepszych psów wywodzących się z najlepszych linii, w których
występuje Perro de Ganado Majorero.
Wiadomości i zdjęcia ze strony:
www.irema-curto.com
autor:
Ewa Ziemska
"Rey Gladiador"
Perro de Ganado Majorero |