Funkcjonalna presa
Presa jest psem, który nie podlega próbom pracy według
standardów FCI jednak pod każdym względem jest to rasa pracująca, a więc
i funkcjonalna. Presa to niezrównany obrońca gdyż swoją pracę traktuje
bardzo poważnie i angażuje się w nią całym sobą. Taki pies reaguje
szybko i pewnie adekwatnie do zagrożenia. Wobec nie agresywnych ludzi
jak i psów pozostaje raczej obojętny jednak wobec osób i psów
zachowujących się agresywnie nie pozostaje bierny i przystępuje do
działania. To właśnie sprawia, że są to idealne psy obronno-stróżujące.
Gdy trzeba będą walczyć do końca. Przy czym dla rodziny są bardzo
przyjacielsko nastawione i nie przysparzają problemów. To właśnie tak
niezwykła kombinacja cech czyni je wyjątkowymi wśród innych ras.
Według ludzi, którzy zajmują się szkoleniem psów w
zakresie obrony jak również tych zajmujących się sportami z tym
związanymi presa jest psem bardzo podatnym na szkolenie. Kiedy przyjdzie
do ataku na pozoranta atakują bardzo pewnie lecz w chwili gdy pozorant
przestaje zachowywać się agresywnie, większość pracujących Pres niemal
natychmiast przerywa akcję. Bierne ugryzienie (gryzienie nieruchomej i
niegroźnej przynęty) jest bardzo trudne dla Presy. Jest to jeden z
powodów nie czyni z Presy doskonałego zawodnika na zawodach. Drugim
powodem jest to, że Presy nie zawsze łapią pełną szczęką, czego nie
lubią uczestnicy zawodów, według nich to demonstruje słaby uchwyt
spowodowany brakiem pewności. Nie można być bardziej dalekim od prawdy.
Presa jest bardzo wprawnym przeciwnikiem – gotowym do poprawieni
uchwytu, gdy zajdzie taka potrzeba. Większość Pres chce powalić swojego
przeciwnika na ziemię; niektóre lubią atakować „wysoko” zaskakując
przeciwnika siłą swojego uderzenia. Presy lubią także chwytać swoją
ofiarę łapami chyba, że atakują ramię czy klatkę piersiową. Jako psy
obronne pracują bardzo pewnie, i spisują się bardzo dobrze.
Funkcje, które te psy pełniły w przeszłości sprawiają, iż
nadal są to psy bardzo sprawne, zdolne do szybkich zwrotów i skoków.
Jednakże jest tu mowa o psach, które nie ważą więcej niż ok. 55 kg. Psy
większe tracą dużo z funkcjonalności i przestają być użyteczne.
Oczywiście większe psy lepiej wyglądają na ringach wystawowych i lepiej
się sprzedają jednak nie ma żadnych pobudek, które sprawiałby to, że
potrzebowalibyśmy psów większych.
Ideałem presy jest pies rodzinny zachowujący cechy psa
obronnego. Taki, który może być zabierany wszędzie, taki który nie jest
zbyt duży jednak na tyle duży aby mógł skutecznie odeprzeć atak
człowieka. Taki, który nie pozwoli napastnikowi nas skrzywdzić czy
wtargnąć do domu pod naszą nieobecność. Taki, który będzie towarzyszył w
codziennych zajęciach, ale przy tym nie będzie nachalny czy zbyt
nadpobudliwy. Taki, który nie będzie atakował nie agresywnych psów, lecz
w razie potrzeby będzie w stanie unieszkodliwić agresywne zwierze. I
właśnie takie są dobre presy – funkcjonalne, a przy tym przyjazne. Presa
nie jest psem wystawowym – jeżeli ktoś chce psa na wystawy niech kupi
sobie inną rasę – ten pies choć może być wystawiany ma przede wszystkie
pełnić funkcję obrońcy i stróża.
Oczywiście niektóre psy takie nie są, są ospałe czy
leniwe, lecz są to zazwyczaj zwierzęta czysto wystawowe, ważące ponad
60kg nieselekcjonowane pod względem charakteru, lecz pod kontem wyglądu
i osiągnięć wystawowych. Takie psy nie są już funkcjonalne w pełnym
znaczeniu tego słowa. Szybciej się męczą, zdarza się też, że zatraciły
pewne cechy charakteru, co czyni je niezdolnymi do obrony w sytuacji
realnego zagrożenia. I to jest właśnie to, do czego nie powinno się
dopuścić hodując presy. Bo presa ma być ciągle zwierzęciem
wszechstronnym, a więc: nieprzekupnym stróżem i obrońcą, zwierzęciem
rodzinnym, najbardziej oddanym przyjacielem.
Tekst opracowany na podstawie artykułu nadesłanego
przez Ghostdoga
|