PODOBIEŃSTWA I RÓŻNICE: CANE CORSO I DOGO CANARIO
Cane Corso ma godny pozazdroszczenia rodowód sięgający
czasów starożytnych. Dlatego rasa ujednoliciła się wcześniej, niż to
miało miejsce w przypadku Dogo Canario. Nie zmienia to faktu, że oba psy
są do siebie bardzo podobne i łatwo można się pomylić co do ich
tożsamości.
Znaki szczególne
Najlepszym znakiem rozróżniającym Cane Corso i Dogo
Canario jest długość i kształt ogona. Poza tym u Dogo Canario
obowiązkowa jest czarna maska. Stop Cane Corso jest mocniej zaznaczony
niż u Dogo Canario. U tego ostatniego natomiast silniej rozwinięte są
mięśnie policzkowe.
A może taka zmiana
Dogo Canrio zamiast Cane Corso lub też odwrotnie?
Wychowanie obu tych psów podlega takim samym regułom i nie sprawia
więcej kłopotu niż w przypadku przedstawicieli innych ras. Od samego
początku należy poświęcić dużo uwagi na prawidłową socjalizację
szczenięcia. Jasne sprecyzowanie wszystkich zakazów, zapewnienie psu
możliwości wyładowania nadmiernej energii pozwolą uniknąć problemów
wychowawczych. Nie ma różnic w pielęgnacji. Krótką sierść łatwo utrzymać
w należytym porządku, szczotkując ją regularnie, częściej w okresie
linienia.
Gra w cztery różnice
Szata: u Cane Corso jest krótka, błyszcząca, bardzo
zwarta, z delikatnym podszerstkiem. Sierść Dogo Canario również jest
krótka, lecz bez podszerstka, za to bardzo gęsta na kłębie i na
podgardlu.
Umaszczenie: czarny, szary ołowiany, łupkowo szary,
jasnoszary, jasno- i ciemnopłowy, czerwień jelenia, jednolity lub
pręgowany – takie mogą być kolory Cane Corso. Dogo Canario jest
pręgowany (we wszystkich tonacjach) lub płowy w każdym odcieniu (od
ciemnopłowego po piaskowy). Białe znaczenia, choć nie pożądane
dopuszczalne są na klatce piersiowej i łapach.
Uszy: u Dogo Canario są tradycyjnie kopiowane, w
kształcie równobocznego trójkąta. Na wystawach nie jest to już
obowiązkowe i prawdopodobnie zniknie wraz z wejściem w życie prawa
zakazującego obcinania uszu i ogona. Naturalnie są zwisające. Cane Corso
ma uszy przycięte w ten sam sposób. Pozostawione w naturalnym kształcie
są trójkątne i także zwisające.
Ogon: u Cane Corso jest bardzo gruby u nasady i osadzony
raczej wysoko. Tradycyjnie przycinany jest na wysokości czwartego kręgu.
U Dogo Canario ogona się nie obcina. Długi ogon to różnica pomiędzy
obiema rasami widoczna na pierwszy rzut oka.
Obie rasy niedawno pojawiły się na scenie świata
kynologicznego. Uznany w 1997 roku Cane Corso znajduje coraz więcej
sympatyków wśród osób szukających psa sportowca niezbyt dużych
rozmiarów. Z kolei Dogo Canario, zatwierdzony przez Międzynarodową
Federację Kynologiczną, cztery lata później, w 2001 roku, to także pies
z charakterem lubiący aktywny tryb życia.
Cane Corso i Dogo Canario są średniego wzrostu. Psy o
takiej właśnie budowie, nie za duże, ale dynamiczne, krzepkie i zdolne
do uprawiania różnych form aktywności, coraz bardziej podobają się
amatorom czynnego wypoczynku u boku czworonożnego przyjaciela. Zarówno
jeden, jak i drugi pies od czasu uznania rasy zmienił oficjalną nazwę.
Cane Corso znany jako „podwórzowy pies włoski”, natomiast dogo
niegdysiejszy „perro de presa canario” (co w wolnym tłumaczeniu znaczy
„pies chwytający”) został po prostu Dogo Canario. Na krótko przed jego
uznaniem, w okresie kiedy rozgorzała dyskusja o psach niebezpiecznych,
słowo presa miało niepożądany wydźwięk. Znacznie przyjemniejsze
skojarzenia wywoływała nazwa przywodząca na myśl uroki pięknej wyspy –
ojczyzny Dogo Canario.
Stróż gospodarstwa, dzikarz i pies polujący na grubego
zwierza oraz pomocnik pasterza pilnujący stad bydła – to funkcję jakie
pełnił kiedyś Cane Corso („corso” pochodzi od łacińskiego słowa „cohors”
co oznacza „stróż gospodarstwa”).
Dogo Canario także używany był do polowania, lecz w jego
historii są też mroczne karty dotyczące czasów, gdy jako pies bojowy
brał udział w walkach zwierząt.
W okresie dojrzewania (dotyczy to obu ras) nie należy
zbytnio forsować psów ćwiczeniami. Nadmierny wysiłek bez odpowiedniej
rozgrzewki może prowadzić do uszkodzenia więzadeł stawowych. Tak jak w
przypadku wszystkich szanujących się sportowców przed wyczynami
sportowymi pożądany jest odpowiedni trening. Obie rasy lubią zabawę
dlatego polecaną dyscypliną jest agility. Cane Corso i Dogo Canario
odznaczają się wyjątkową zwinnością i gibkością, pokonywanie przeszkód
nie stanowi więc dla nich problemu. Dogo Canario może próbować swych sił
w posłuszeństwie, tropieniu, czy poszukiwaniu ofiar katastrof. Lepiej
niż Cane Corso spisuje się w zawodach psów obrończych.
Jeden i drugi stanowią wzór czujnego i
nieprzekupnego stróża, nieufnego wobec obcych. Za to w domu okazuję
wiele serca swej ludzkiej rodzinie i odznaczają się szczególną
cierpliwością w kontaktach z dziećmi. Pomimo groźnego wyglądu to miłe i
serdeczne psy.
Opublikowano w miesięczniku:
Przyjaciel Pies
Nr 5(67) Maj 2004
Capitan - Dogo Canario
Cesare - Cane Corso |