Komentarz do wzorca
I. NAZWA RASY I SYNONIM
Obecnie oficjalną nazwą jest Dogo Canario jednakże w przeszłości
tradycyjnie nazywano te Psy Perro de Presa lub po prostu Presa Canario.
W związku z różnorodnością kolorów, w jakich występowały miały również
swoje nazwy lokalne jak najbardziej rozpowszechniona na Teneryfie „verdino”
(pręgowany) jako że większość psów była właśnie tego koloru.
Nazwa „verdino” nie jest tym samym, co „bardino”, jako że ten drugi jest
kolorem charakterystycznym dla majorero.
Kolor verdino jest to zielonkawy, sierść jest szorstka, matowa i krótka.
Nazwa „Perro Basto” (znacząca coś w stylu „Szorstkiego psa”) nawiązując
do tradycji przekazywanej ustnie miał rozróżniać te psy od podenco .
II. WYGLĄD OGÓLNY I CHARAKTER
1. WYGLĄD
Presa Canario to zwierzę średnich rozmiarów. Pies jest dobrze zbudowany,
z profilu prostokątny i sprawiający wrażenie zwierzęcia mocnego. Jego
sylwetka daje obraz jego sile.
Presa Canario zawsze był psem pełniącym liczne funkcje. Był używany do
prowadzenia i ujarzmiania bydła, stróżowania i obrony własności, a także
do walk. Zdolność i predyspozycje do pełnienia tych funkcji odziedziczył
po przodkach, którzy byli do tego dobrze przystosowani.
Tak duża różnorodność zajęć, do których był wykorzystywany w środowisku
wiejskim dawała gimnastykę atletycznemu ciału, które jest dziś
perfekcyjnie przystosowane do pełnienia funkcji psa stróżująco -
obronnego.
Silne mięśnie, szeroka i głęboka klatka piersiowa, stosunkowo krótkie
kończyny dają temu zwierzęciu moc i stabilność oraz solidną podstawę.
Porusza się blisko ziemi. Jego ciało jest lekko wydłużone co uwidacznia
się zwłaszcza u suk – daje to psu elastyczność i zwinność pomimo bycia
zwierzęciem ciężkim biorąc pod uwagę jego gabaryty.
2. CHARAKTER
Zrównoważone usposobienie, odwaga, olbrzymie opanowanie i powaga.
Wszystkie te cechy charakteru podkreślone przez wygląd. Otwarty jednakże
trochę uparty, dlatego powinien być od wieku szczenięcego prowadzony
umiejętnie i szkolony w posłuszeństwie. Uczy się szybko, jest w stanie
przystosować się do różnych warunków i wykonywać polecone mu obowiązki –
również inne niż te tradycyjne.
III. MORFOLOGIA
1. Mózgowioczaszka
2. Część twarzowa (kufa)
3. Przełom czołowo-nosowy (stop)
4. Płytka nosowa (wierzchołek nosa)
5. Warga górna (fafle)
6. Warga dolna
7. Trzewioczaszka (pysk, kufa)
8. Oczy
9. Powieki
10. Uszy
11. Guzowatość potyliczna
12. Policzek
13. Kąt przedni
14. Okolica boczna szyi (bok szyi)
15. Okolica karkowa (kark)
16. Podgardle
17. Okolica międzyłopatkowa (kłąb)
18. Grzbiet
19. Lędźwie
20. Okolica krzyżowa (krzyż)
21. Guz biodrowy
22. Łopatka
23. Bark
24. Okolica przedmostkowa (przedpiersie)
25. Ramie
26. Łokieć
27. Przedramię
28. Nadgarstek
29. Śródręcze
30. Stopa
31. Okolica mostkowa (mostek)
32. Klatka piersiowa (ściana klatki piersiowej)
33. Bok
34. Okolica fałdu kolanowego (słabizna)
35. Pachwina
36. Udo
37. Guz kulszowy
38. Kolano
39. Podudzie
40. Guz piętowy
41. Stopa (stęp, śródstopie, palce stopy)
42. Linia górna
43. Ogon
Ważne wymiary
1 przedłużenie linii pyska
2 przedłużenie linii czaszki
3 kąt między czaszką a kufą
4 Szyja cylindryczna
5 obwód klatki piersiowej równy jest wysokości w kłębie plus 45%
6 kłąb
7 długość przedramienia do łokcia stanowi 50 % wysokości w kłębie
8 długość pleców
9 Długość tułowia równa jest wysokości w kłębie plus 18% - 20%
10 wysokość zadu
11 linia górna jest prosta, lekko wznosząca się w kierunku zadu
12 wysokość pęciny.
1. WIELKOŚĆ
Standard akceptuje wariację około 4-5 cm dla obu płci jednak ideał
wynosi ok. 62-63 cm w kłębie dla samca i 57-59 cm w kłębie dla suki.
Osobniki, które należą do minimum bądź maksimum wzrostu podanego w
standardzie są zbudowane mniej harmonijnie. W średnim przedziale
wysokości Presa Canario wygląda lepiej, co w połączeniu z atletycznym
ciałem daje wielką szybkość i łatwość ruchów, która z oczywistych
powodów jest zredukowana przy minimalnym i maksymalnym wzroście.
Sędzia nie powinien akceptować wysokich psów, jako że krzyżowanie
zwierząt należących do górnej granicy standardu doprowadzi do rozmiarów,
które są sprzeczne z funkcjonalnością i modyfikują morfologię opisaną
przez standard.
2. GŁOWA
Brachycefalicnza, tworzy lekko wydłużony sześcian bez wyraźnie
zaznaczonych kątów. Jest szeroka i muskularna.
Powinna być duża jednakże zawsze pozostawać w harmonii z resztą ciała.
Głowa, która jest zbyt duża będzie wywierać negatywny wpływ na ruch i
zredukuje ogólną symetrię.
Stosunek kufy do mózgowioczaszki powinien wynosić 60 % - 40 % jednak 55%
- 45% jest również akceptowalne. Gdy proporcje te są zachowane
umocowanie rozwój zębów będzie przebiegało bez problemów.
Wielkości mózgoczaszki i pyska nie powinny być bardzo różne. Powinniśmy zwracać uwagę i dążyć do dobrze rozwiniętej kufy i szerokiego pyska gdyż to daje psu najlepszy chwyt.
Głowa presy powinna być solidna, formująca jak gdyby jedną bryłę, wolną od ostrych kantów i wybrzuszeń. Jej długość stanowi 40% wysokości w kłębie. Skóra pokrywająca głowę jest luźna, ściśle przylegająca skóra jest nietypowa. Podobnie jak skóra bez zmarszczek, która również jest wadą. Głowa pokryta jest krótką, prostą sierścią w kolorze pręgowanym, leonado (płowym) lub arena (piaskowym).
- Czaszka jest lekko wypukła
- Kość czołowa płaska
- Potylica nie widoczna, linia pyska prosta
- Proporcje długości czaszki do kufy 6 : 4
- Szyja cylindryczna
- Stop zdefiniowany jednak nie nagły
- Uszy osadzone nieco wyżej niż kąciki oczu
- Nos szeroki, stanowi przedłużenie kufy
Fafle średniej wielkości, nieznacznie sflaczałe
2.1. OBSZAR MÓZGOCZASZKI
Długość powinna stanowić 60 % całej głowy. Jest praktycznie równie
długa, co szeroka. Widziana z profilu jest nieznacznie wypukła na
czubku. Potylica, która nie powinna być widoczna pokryta jest grubymi
mięśniami. Wypukłość czaszki znika za kością czołową, która jest prawie
płaska. Jednakże czaszka nigdy nie powinna być zbytnio wysklepiona.
Przednie kąty są podzielone przez bruzdę, która zajmuje mniej więcej 2/3
całej głowy. Przód czaszki pokrywa gruba, luźna skóra formująca
regularne, delikatne zmarszczki eksponujące ruch i ekspresję. Zmarszczki
są bardzo ważne przy opisie rasy, nadają psu typ i charakterystyczny dla
rasy wyraz.
Potylica jak już było wcześniej wspomniane jest niewidoczna dzięki
dobrze rozwiniętym mięśniom i fałdowi luźnej skóry ją pokrywającej.
Głowa ma tendencje lekko spłaszczonego sześcianu, bez wyraźnie zaznaczonych kątów
2.2. OBSZAR TWARZOWY (KUFA)
Kufa jest krótsza niż część mózgoczaszki. Mierzy 40% długości całej
głowy, ma w przybliżeniu około 10cm. Szeroka u podstawy, dobrze
wypełniona dzięki dobrze rozwiniętym mięśniom, nieznacznie zwęża się w
kierunku końca pyska.
Grzbiet nosa jest plaski i prosty. Grzbiet nosa lekko wklęsły nie jest w
żadnym wypadku zalecany, jako że zazwyczaj wznosi to pysk, co jest wadą.
Pomarszczony grzbiet nosa jest wadą i powinien być eliminowany w
hodowli.
Jako że kość czołowa jest idealnie płaska a grzbiet nosa prosty stop
jest zdefiniowany jednak nie nagły. Ma to olbrzymi związek z ekspresją
całej głowy.
Ponad kością czołową, krawędź oczodołów formuje charakterystyczną fałdę
skóry, która biegnie po obu stronach głowy.
Czaszka i kufa nie różnią się zbytnio. Kufa jest dobrze wypełniona.
linie czaszki do linii kufy
2.3. PYSK
Szeroki, dobrze pigmentowany na czarno. Jego koniec jest nieznacznie
krótszy niż zakończenie fafli. Nozdrza są szeroko otwarte, co umożliwia
łatwe oddychanie.
2.4. WARGI I FAFLE
Nie powinny być ani zbyt długie ani zbyt krótkie, powinny zwisać raczej
luźno, co daje ekspresję typową dla rasy. Widziane z boku fafle
delikatnie wystają ponad przód pyska. Górne wargi zakrywają lekko dolne.
Widziane od przodu tworzą odwrócone „V”. Pysk i wargi zawsze ciemno
pigmentowane.
2.5. SZCZĘKI
Szerokie, dobrze osadzone duże zęby trzonowe, małe siekacze, dobrze
rozwinięte kły dopasowane parami.
Zęby Presa Canario są esencjonalną częścią braną pod uwagę w ocenie
anatomii. Rozwój szczęki ma duży wpływ na rozwój zębów. Gdy szczęka
rośnie niejednolicie, górne i dolne zęby nie pasują do siebie poprawnie,
co w rezultacie skutkuje zbytnim przodo- lub tyłozgryzem. Gdy wzrost i
rozwój szczęki jest poprawny wtedy obie szczęki są równe i normalne,
niższe siekacze dotykają środkowej części górnych, powierzchnią tnącą
stykając się w połowie z górnymi. Kły pasują do siebie formując
nadzwyczajny uchwyt. To jest nazywane zgryzem nożycowym i jest
najbardziej pożądanym. Szczęki, siekacze i kły mają za zadanie mocne
przytrzymanie zdobyczy tak, więc pełnią bardzo ważną rolę w ocenie psa.
Zgryz nożycowy: 4 kły, 12 siekaczy
Kiedy szczęka nie rośnie
wystarczająco zgryz jest odwrotnością zgryzu nożycowego, dolne zęby
dotykają górnych z drugiej strony. Taki zgryz jest akceptowalny.
W wypadku, gdy siekacze stykają się czubkami mamy do czynienia ze
zgryzem cęgowym, w tym wypadku siła uścisku jest minimalna a ścieranie
zębów maksymalne. Ten rodzaj zgryzu jest niepożądany.
Gdy górna szczęka jest krótka, dolne zęby znajdują się zbyt wysunięte do
przodu, co daje prognaryzm (przodozgryz), który jeśli nie przekracza
trzech milimetrów jest akceptowalny, jeśli przekracza trzy milimetry
jest wadą i powinien być eliminowany gdyż ma negatywny wpływ na
ekspresję. Zgryz ten jest często przyczyną ubytków przedtrzonowców, dla
których nie ma już miejsca w szczęce.
rodzaje zgryzu
Odległość pomiędzy kłami powinna być jak największa a siekacze powinny być położne w jednej linii. Kiedy siekacze są krzywo rozłożone jest to wadą. Należy pamiętać, że pies chwytający używa tylko kłów i siekaczy do przytrzymywania zdobyczy.
szczęka dolna, razem 22 zęby:
siekacze - 6
kły - 2
przedtrzonowe - 8
trzonowce - 6-
szczęka górna, razem 20 zębów:
siekacze - 6
kły - 2
przedtrzonowe - 6
trzonowce - 4
2.6. PODNIEBIENIE
Rowki w podniebieniu powinny być dobrze wyżłobione w kolorze
różowo-czarnym.
3. OCZY
Powinny być dobrze osłonięte przez dobrze wykształcone łuki brwiowe.
Muszą być duże i szeroko rozstawione, jednakże zawsze pozostawać w
przedniej części twarzowej, nigdy po bokach głowy. Nie powinny być ani
wypukłe ani wklęsłe. Powinny być przejrzyste i charakteryzować się
mądrym i szlachetnym spojrzeniem.
Powinny być koloru ciemno-kasztanowego, im ciemniejsze tym lepsze jednak
należy pamiętać, że kolor oczu jest powiązany z barwą sierści. Żółte
oczy powinny być eliminowane, jako że dodają twardego wyrazu.
Powieki powinny być dobrze pigmentowane na czarno, lekko owalne w
kształcie i zawsze napięte, ale nie ciasne. Spojówki nie mogą być nigdy
widoczne.
4. USZY
Zawsze średniego rozmiaru, pokryte krótką, delikatną sierścią. Zwisają
luźno po bokach głowy. Jeśli wznosząc się formują tzw. różę blisko
głowy. Podstawa ucha znajduje się nieznacznie ponad zewnętrznym kącikiem
oka. Uszy osadzone zbyt wysoko są niepożądane gdyż zajmują miejsce na
czubku głowy.
5. SZYJA
Krótsza niż całkowita długość głowy. Jej przeciętna długość wynosi ok.
20cm. Na jej spodniej stronie formuje się delikatne podgardle. Bardzo
muskularna tak aby zwierze mogło trzymać i potrząsać ofiarą. Jest prawie
cylindryczna od góry do dołu.
6. KONCZYNY PRZEDNIE
Masywne, proste i równoległe, co wskazuje na mocną strukturę kości i
mięsni. Nigdy nie są słabe. Ramiona powinny być szerokie, silne i
pochyłe, co daje łatwość ruchu i nadaje odległość między przednimi
nogami. Jeśli pochylenie to jest niewystarczające lub, gdy ramiona są
proste wtedy klatka piersiowa będzie płaska, ruch będzie nieprawidłowy a
mostek płytki.
Dla samców długość przedramienia do łokcia wynosi średnio 32cm, co daje
50% całej wysokości w kłębie. Łokcie nie powinny ani zbytnio przylegać
ani odstawać od ciała, powinny być luźne.
Stopa składa się z czterech, zaokrąglonych palców i jednego szczątkowego
w tylnej części. Poduszeczki są duże i czarne. Paznokcie ciemne, białe
paznokcie są niepożądane jednakże to zależy od koloru sierści.
postawa poprawna
Stopy ułożone nieprawidłowo. Postawa beczkowa
Stopy ułożone nieprawidłowo. Postawa francuska
Łokcie odstające za bardzo na
zewnątrz
(nieprawidłowe)
Ramiona bez pochyłości. Klatka
piersiowa płytka.
Bardzo poważna wada.
7. TUŁÓW
7.1. KLATKA PIERSIOWA
Obwód klatki piersiowej opisywanej przez standard powinien być utrzymany
i wynosić dla samców ok. 88cm. Porównując obwód klatki z wysokością w
kłębie powinien on wynosić odpowiednio ponad 20cm więcej, co daje
obszerną i głęboką klatkę piersiową.
Dobra długość grzbietu w obrębie żeber daje dobrą objętość klatki
piersiowej jak również dobrą objętość płuc. Głębokość klatki piersiowej
stanowi 50% wysokości w ramionach, co znaczy, że odległość od ziemi do
łokcia jest mniej więcej taka sama jak od łokcia do kłębu. To jest
idealna proporcja. Klatka piersiowa powinna kończyć się nieznacznie
poniżej łokcia.
Klatka piersiowa sięga nieznacznie poniżej łokcia
W miejscu gdzie standard mówi, iż
klatka piersiowa ma być cylindryczna należy rozumieć to jako dobrze
wysklepione żebra, ale nie baryłkowatą i okrągłą klatkę piersiową.
Długość klatki piersiowej jest równie ważna, co jej głębokość, jako że
jest to jedna z najbardziej widocznych części psa chwytającego. Musi być
ona obszerna, co znaczy, że musi mieć dobrze rozwinięte partie przednie.
Ponadto mięśnie piersiowe muszą być bardzo silne, szczególnie w okolicy
mostka. Głębokość klatki i z przodu i z profilu nadaje wyrazu całości.
Od linii grzbietu do mostka odległość powinna wynosić ok. 31cm.
Następujące są wadami: karpiowaty grzbiet, opadające lędźwie, klatka
piersiowa niewystarczająco wysklepiona, niewystarczająca głębokość i
szerokość klatki, niewykształcone wyższe partie klatki piersiowej,
brzuch za mało lub nazbyt podkasany, zbyt długie ciało.
Linia górna jest prosta, bez żadnych defektów, wspierana przez dobrze
wykształcone, ale niezbyt widoczne mięśnie. Lekko wznosi się kierunku
szczytu lędźwi a jej siła determinuje gibkość zwierzęcia.
Linia górna pozostaje w harmonii, nie jest łękowata. Na rysunku widzimy poprawną linię górną.
Nieprawidłowe linie górne:
Linia górna łękowata
Linia górna karpiowata
7.2. LĘDŹWIE
Powinny być szerokie i zaokrąglone. Pośladki opadają nieznacznie w
kierunku nasady ogona. Nie powinny być zbyt długie, jako że
spowodowałoby to opadające lędźwie. Zad nie powinien znajdować się ani
zbyt wysoko ani zbyt nisko, jako że ograniczyłoby to ruch.
Przebudowane lędźwie oznaczają złe kontowanie a więc proste pęciny.
Niski zad oznacza krowie pęciny ze stawami ukierunkowanymi do wewnątrz i
słabą siłę nóg.
Zad powinien znajdować się nieznacznie wyżej niż kłąb, co oznacza, że
linia górna wznosi się od kłębu do szczytu lędźwi, co jest zupełnie
normalne u molosów i psów chwytających. W niektórych przypadkach
wysokość w kłębie i wysokość zadu są takie same. Nachylenie linii górnej
może wynosić około 20 %.
Zad prawidłowy i prawidłowe osadzenie ogona
7.3. BRZUCH
Zazwyczaj lekko podkasany, jako że pies chwytający często ma sporą masę,
ale nigdy nie jest zwisający.
7.4. GENITALIA
Rozwinięte jądra, w pełni umieszczone w mosznie. Im mniej moszna wisi
luźno tym lepiej.
8. OGON
Nasada ogona szeroka i osadzona wysoko, co współgra z ogólnym wyglądem.
Ogon nie powinien być zbyt długi, powinien sięgać do pęcin i powinien
być bardzo mocny. To upodabnia go do szabli, gdy pies jest
zainteresowany unosi ogon do góry jednak nie powinien on dotykać
grzbietu. Powinien mierzyć ok. 40cm.
Zad nieprawidłowy, osadzenie ogona zbyt niskie.
Zad nieprawidłowy, osadzenie ogona zbyt wysokie
9. KOŃCZYNY TYLNIE
Powinny być mocne i równolegle rozstawione, bez żadnych defektów. Co
oznacza muskularne lędźwie które mają za zadanie dźwiganie tylnych nóg.
Dobrze rozwinięte tylne nogi nie oznaczają tylko tego, że zwierze morze
szybko osiągnąć dużą prędkość czy skakać bez wysiłku, ale także to, że
działają one jak kotwica, kiedy pies gryzie o jest ważne u psa
chwytającego.
Umiarkowane kontowanie przy pęcinach, ale niezbyt ubogie gdyż w innym
wypadku zad znajdowałby się zbyt wysoko, co miałoby ujemny wpływ na
ruch.
Stopy powinny być silne i dobrze wysklepione. Wąskie, długie stopy
osłabiają tylne partie, powodowałyby szybkie męczenie się psa i co
ważniejsze nadmierne kontowanie.
Uda powinny być równoległe do środka ciała. Nogi powinny być lekko
nachylone od góry do dołu i od przodu do tyłu.
Kont pomiędzy goleniem a śródstopiem wynosi około 150 stopni. Pęciny są
zawsze niskie.
Wilcze pazury na wewnętrznej stroni nogi nie pojawiają się zbyt często.
Są niepożądane i powinny być usunięte po urodzeniu.
Następujące są uważane za wady: przednie bądź tez tylnie kontowanie zbyt
małe lub nadmierne, krowie pęciny lub postawa francuska, atopia palców,
zmiażdżone palce i chodzenie na piętach.
10. RUCH
Obszerny, zwinny i elastyczny. Wykrok powinien być długi. Jest to
spowodowane głównie przez mocne partie tylnie, dobrze umięśnione i
pchające zwierze do przodu.
W ruchu głowa znajduje się nieznacznie ponad linią górną.
Ruch jest odbywa się po przekątnej, co oznacza, że tylna prawa noga
podąża za przednią lewą a tylnia lewa za przednią prawą. I tak dalej
Następujące są wadami: chwiejny ruch, zaciąganie łapami, przednie i
tylnie nogi poruszające się zgodnie (prawa tylnia i prawa przednia, lewa
tylnia i lewa przednia), krzyżowanie bądź też plątanie się łap.
11. WAGA
Struktura mięśniowo-kostna Presa Canario jest bardzo mocna. Jednakże
zwierze to nie musi być grube czy mięsiste by wyglądać dobrze. Dobrym
wskaźnikiem poprawnej wagi jest spodnia część ciała, która powinna być
lekko podkasana przy brzuchu jednak nie zbyt mocno. Gdy brzuch jest zbyt
podkasany a boki są zbyt dobrze zaznaczone znaczy to, że zwierze jest za
chude i vice versa. Wiszący brzuch jest sprzeczny z osobowością tego
psa.
12. OKRYWA WŁOSOWA
Sierść Presa Canario powinna być szorstka, niezbyt krótka, matowa, nigdy
gładka i błyszcząca. Może być nieznacznie dłuższa na kłębie, na spodniej
stronie szyi i wokół bioder. Jest przyjemna w dotyku na głowie, klatce
piersiowej i udach, ale bardziej szorstka na reszcie ciała.
Kolor powinien być jak najbardziej jednolity. Pręgowany jest najbardziej
pożądany będąc jednym z najbardziej charakterystycznych punktów branych
pod uwagę przy charakteryzowaniu rasy. Ciemne pręgi są idealnym kolorem
dla psa stróżującego. Najbardziej pożądanym odcieniem płowego jest ten
ze średniej gamy określany jako ochrowo (brunatno) – żółty.
Zazwyczaj większość psów ma białe znaczenie na piersi, w niektórych
przypadkach większe w innych mniejsze. Maska jest zawsze ciemnego
koloru, dążąca do czarnego. Białe znaczenia mogą pojawić się u podstawy
karku i na łapach. Inne znaczenia uważane są za wadę.
Copyright © Ewa Ziemska - Rey Gladiador
| STRONA GŁÓWNA | BAZA RODOWODÓW | ADOPCJE | PORTAL DOGO CANARIO | Korzystając z informacji i zdjęć z tej strony proszę o umieszczenie przy nich linku zwrotnego do strony. Dziękuję. |