Potencjał Presy – Anegdota

 „Bez żadnego specjalnego treningu” Presa jest doskonałym stróżem i obrońcą, ale ma potencjał do bycia znacznie więcej niż tylko psem obronnym. Autor chciałby podzielić się poniższą anegdotą w celu pokazania zróżnicowania i możliwości Presy:

Historia ta rozegrała się ponad 20 lat temu i rozpoczęła się od Chelo, murarza z La Gomera, jednej z Wysp Archipelagu Kanaryjskiego, który trzymał swoją Presę uwiązaną na swojej posesji na 90cm łańcuchu. Z czasem Chelo znudził się swoim psem i oddał go farmerowi o imieniu Rosendo, który był znany z lokalnych krów zwanych basatas. Były one używane do ciągnięcia wózków, krowy te są również bardzo wydajne w produkcji mleka, dostarczając go zarówno dla rodziny jak i na sprzedaż na rynku.

 Rosendo to raczej niewysoki mężczyzna, który zawsze nosi ciemny, filcowy kapelusz o grubym rondzie. Wita gości rodzajem chronicznej niechęci, zauważalnie surową twarzą. Pierwszy raz, gdy go odwiedziłem miał już psa Chelo, który leżał tam, bez uwięzi, zadbany i czujny.

 „Wejdź hombre, wejdź, pies nie zrobi Ci krzywdy. Ma dobre maniery i nauczył się wiele, od kiedy tu jest,” powiedział mi Rosendo, bez podnoszenia się z rogu, w którym siedział na kupce kukurydzy, którą ściął „dla krów.”

 Pies nie potrafił nic, kiedy Rosendo wziął go do siebie od Chelo, ale Rosendo miał dużo czasu żeby nauczyć psa. Pierwszą rzeczą, jaką zrobił po przyprowadzeniu go do domu była kąpiel. „Psy lubią być kąpane,” powiedział Rosendo. „Uwierz mi; na początku oponują, ale zaczynają to lubić. Później go nakarmiłem, ręką tak żeby mógł mnie poznać i zaakceptować. Nie, dlatego że wcześniej był źle żywiony, bo to nie tak, ale wyglądał na delikatnie chudego i głodnego i trzeba wykorzystać taką szansę. Aby pies był użyteczny musimy karmić go własnymi rękami (przynajmniej raz na jakiś czas.)”

 „Jak tylko skończy jeść najlepiej głaskać go i mówić do niego. Zawsze to robię. Spójrz na niego! On wygląda jak człowiek! Czy zauważyłeś sposób, w jaki na nas patrzy? On wie, że mówimy o nim. Psy są bardzo mądre i myślą na swój własny sposób. I cierpią, gdy ktoś je źle traktuje. Czy wiedziałeś, że psy nigdy nie robią niczego by zasmucić człowieka? O nie, psy nie są tak podłe jak ludzie!”

 Aby zrobić długą historię krótką jak to mówią, Rosendo po trochu uczył swojego psa trzymania monety nosem przy ścianie. Przytknął ją do jednej ze ścian obór i powiedział psu, „Trzymaj ją tam i nie upuść. Czy rozumiesz?” I pies został tam, szczęśliwy tak jak nie widziałem żadnego innego wcześniej, trzymając monetę końcówką swojego nosa dopóki Rosendo nie powiedział do niego „Puść to teraz piesku, wystarczy. Mój przyjaciel wie teraz jak mądry jesteś!” I wtedy pies odsunął się od ściany, upuszczając monetę na podłogę. „Teraz przynieś ją do mnie piesku, nie zostawiaj jej tam,” powiedział Rosendo do psa i pies podniósł monetę z podłogi i przyniósł ją do swojego pana.

 Bardziej przydatnym niż trzymanie monety nosem było nauczenie psa, przez Rosendo noszenia motyki w pysku z jednego końca pola na drugi. Kiedy motyka cała pokryła się mokrą ziemią wołał on do psa „Przynieś mi motykę” i pies pobiegł po motykę, wracając z nią w pysku i merdając ogonem wesoło przez całą drogę.

„Te psy są szczęśliwe, jeśli dasz im jakieś zajęcie” powiedział mi Rosendo „Myślę, że to zwierze nie widziało przed wprowadzeniem się do mnie do domu motyki a zobacz jak nosi ją teraz. Wcale się nie męczy. Lubi to, uwierz mi, lubi; ale posłuchaj, nie sądź, że zmusiłem go do nauczenia się tych wszystkich rzeczy, nauczyłem go tego przez zabawę. Jeśli dam mu kosę będzie ją niósł tak samo. Nawet, jeśli widzi, że ja ją niosę to przychodzi do mnie, abym dał mu ją do poniesienia.”

 „Kiedy idę kupić papierosy on zawsze idzie ze mną. Idzie luzem, bez smyczy, szczęśliwy u mojego boku. Teraz, kiedy sprzedawca daje mi paczkę papierosów on siedzi tam i patrzy na mnie żebym mu ją dał. I nawet, jeśli dam mu siatkę z rzeczami, które kupiłem on również poniesie ją za mnie. Nigdy jej nie zostawi. Nikt nie może jej mu zabrać.”

 „Czuje się zagrożony, gdy ktoś mówi mu „Daj mi to!” i warczy na tą osobę, wyglądając na bardzo poirytowanego. Wie, że to należy do jego pana, który go karmi, kąpie, głaska i mówi do niego tak jakby był ludzkim stworzeniem. On mnie rozumie i uważaj! Ktokolwiek myślący o podniesieniu na mnie ręki powinien to jeszcze raz przemyśleć.”

 Żaden szkoleniowiec nigdy nie uczył utalentowanej presy należącej do Rosendo. Pies ten nigdy nie otrzymał żadnych wskazówek dotyczących stróżowania i obrony. Ale kiedy odwiedzałem Rosendo pies ten nie wpuścił mnie do środka dopóty jego pan nie wyszedł zobaczyć, kto go szuka. Jak tylko pojawiał się Rosendo pies zachowywał się zupełnie inaczej – po prostu odpoczywał tam, obserwując i przysłuchując się nam. „On jest bardzo rozsądnym psem,” powiedział Rosendo „jedynie nie potrafi mówić.”

 Było wiele pres takich jak pies Rosendo w poprzednich dekadach na Wyspach Kanaryjskich. Wielka szkoda, że psy te nie istnieją już tu tak jak miało to miejsce w przeszłości. Autor uważa, że powodem jest zaniedbanie użytkowości psów. Presy były wychowywane w bliskim kontakcie z rodziną i dobrze się rozwijały w tym układzie mając też zajęcie w polu. Psy były prawdziwą częścią rodziny i podróżowały z rodzinami na jarmark i wszędzie gdzie chciały.

 W związku z zaniedbaniem Presy w dzisiejszych czasach właściciele muszą zaprosić swoje psy do ich życia i nie zostawiać ich samotnie w domu na osiem lub więcej godzin dziennie. Presa to bardzo wdzięczny pies, który uczy się szybko i może dać swojemu właścicielowi satysfakcję. Utrzymuj swoją Presę w aktywności i zaangażowaniu a stanie się niezastąpionym towarzyszem i obrońcą.

tłumaczenie,

Ewa Ziemska

Perro De Presa Canario

Special rare-breed edition

A comprehensive owner’s guide

Manuel Curto Gracia

“Perro de Presa Canario – Characteristics”, strony 38-41.

Copyright © Ewa Ziemska - Rey Gladiador

|   STRONA GŁÓWNA   |   BAZA RODOWODÓW   |   ADOPCJE   |   PORTAL DOGO CANARIO   |

Korzystając z informacji i zdjęć z tej strony proszę o umieszczenie przy nich linku zwrotnego do strony. Dziękuję.